Ons avontuur

Al een extra maand voorbij! 

We zijn alweer een aantal weken verder dus tijd voor nieuwe post!

Wat zijn de afgelopen vier weken voorbij gevlogen. We kunnen ondertussen ook weer een drietal weken genieten van onze volledig herwonnen vrijheid! En wat hebben we allemaal niet beleefd op deze korte periode! Maar we beginnen bij het begin van onze 'vrijlating'.

Officieel zou onze 14 dagen quarantaine eindigen op 1 augustus, maar exact wanneer wisten we niet, enkel dat onze vlucht naar Shanghai ergens in de namiddag zou vertrekken. Op zondag, onze laatste dag, kregen we 's ochtends dan ook een berichtje van de manager van het quarantainehotel dat we om half 11 buiten mochten. Op het vooropgestelde uur, deden we dan ook voorzichtig onze deur open en konden we eindelijk terug een 'familieknuffel' doen. Na een aantal formaliteiten (we kregen een blad waar op stond dat we onze quarantaine volbracht hadden), werden we onder begeleiding terug naar de luchthaven gebracht. Jammer genoeg hebben we van Xi'an dus ook absoluut niets kunnen zien, dit zal later zeker nog gebeuren!

Pas aan het controlepunt in de luchthaven, konden we verder zonder begeleiding. Jammer genoeg was dit geen gezellige tocht door vijf uur vertraging & het feit dat we nog niets konden betalen in de luchthaven (hier komen we nog op terug). We waren zelf nogal geprikkeld, laat staan ons Livje. Geen gezellige bedoeling voor een driejarige natuurlijk. Na een zeer korte en aangename vlucht kwamen we aan in Shanghai. Het eerste dat ons overviel de warmte en vochtigheid, we stonden onmiddellijk in het zweet.

Uiteraard volgende ook hier weer de zeven grote en zware valiezen. Wat hebben we die koffers liggen verwensen. In tegenstelling tot Xi'an, konden we vlot door alle controlepunten passeren en stond een chauffeur ons op te wachten. Supervriendelijke man ons onmiddellijk geholpen met het zeulen van die koffers (we voelden ons wel wat schuldig, aangezien ook hij dezelfde vertraging heeft moeten ondergaan als ons). We moeten zeker niet vertellen dat de airco in de auto het beste was van heel de dag.

Rond twee uur in de nacht zijn we dan toegekomen in het Sheraton hotel waar we nog een week health monitoring moesten ondergaan. Nee, de COVID-testen lagen toen nog steeds niet achter ons. Gelukkig mochten we die week wel samen doorbrengen. Voor ons Livje was dit feest! Eindelijk haar papa terug zoveel kunnen knuffelen als ze wilde. Helaas waren er tijdens onze health monitoring nog een aantal restricties, maar we konden wel al een wandeling maken buiten het hotel. Helaas moesten we die week ook nog twee COVID-testen laten afnemen. In totaal zijn dat dus zeker een acht-tal testen en twee bloedonderzoeken op drie weken geweest. Na onze laatste test was het duidelijk dat we dus geen gevaar meer vormden. We kregen volledige vrijheid of dat leek toch zo. Hup naar ons volgende verblijf! Opnieuw zondag, opnieuw met de 7 koffers kwam men ons ophalen om naar het volgende tijdelijke verblijf te trekken. Het eerste dat we daar bij aankomst deden was een herschikking van alle meubels, aangezien we hier nog even zouden moeten blijven.

Ondertussen werd ook duidelijk dat alles hier werkt met appjes (WeChat & AliPay zijn een absolute must). Omdat we nog geen chinees gsm nummer hadden of bankrekening konden we vele van deze appjes niet activeren. Om ergens binnen te raken moet je, je green-code laten zien en dat is verbonden aan een appje .. Als je hier wilt betalen met cash bekijken de mensen je heel vreemd aan, een appje... Het eerste dat we maandag dan ook deden was een bezoek aan de GSM winkel en vervolgens naar de bank om een rekening te openen. Eindelijk konden we betalen en overal binnen geraken, dachten we...

Na twee dagen dit allemaal zonder problemen te hebben kunnen gebruiken werden we ineens op alles geblokkeerd. We hadden eindelijk het gevoel vooruit te raken en bam ineens een bulldozer die over ons reed want je kan zonder die dingen hier echt niets. Gelukkig konden we naar een Engelstalige dienst bellen en beloofde ze ons dat dit binnen 10uur werd opgelost. Bij het schrijven van deze blog zijn we week vier en zijn er geen problemen meer geweest. Wel zeer vreemd om te beseffen dat je gsm hier eigenlijk echt het belangrijkste is dat je moet hebben. Plat? Ja kan niets! Dus lopen we hier ook steeds met een extra batterij rond (zoals ongeveer iedereen, het is ook frappant dat in elke eetgelegenheid een toestel staat waar je een extra batterij kan halen).

Een van de andere zaken waar we aan moesten wennen hier is hoeveel aandacht en bekijks ons Livje hier heeft. Mensen nemen ongegeneerd foto's van haar of duwen hun kinderen tegen haar om samen een foto te nemen. Blijkbaar geeft het geluk wanneer Chinezen een blank kindje aanraken. Ondertussen kunnen we duidelijk maken dat we dit toch niet zo leuk vinden. Dit gewoon zeggen in het Engels is een verloren zaak want er zijn maar weinige die dit spreken of verstaan. We hebben dan ook maar ineens onze Chinese lessen ingepland. Het is nodig! We kunnen wel al mensen bedanken, begroeten & water bestellen in het Chinees.

Wat zeker niet anders is dan in België is de mogelijkheid om eten te laten bezorgen. Didier en ik hadden dan ook snel door hoe Sherpa's werkt wat bij ons gelijk staat aan Deliveroo. Werkt perfect in het Engels en we hebben ondertussen al vaak dezelfde koerier gehad. Sommige dingen veranderen nu eenmaal niet ook al verhuis je naar de andere kant van de wereld. Wel een leuke anekdokte hierover. Kregen we melding dat het eten geleverd was, ik naar de lobby maar vond niets. De vrouw achter de balie verstond absoluut geen Engels dus dan maar de vertaalapp gebruiken. Ze belde voor me naar het restaurant want niemand sprak daar Engels en ik geen Chineens hing ze op en zei ze via de vertaalapp tegen me dat ze de nummer van de 'horsemansphone' nodig had. Tot op vandaag nog steeds geen idee wat dit was, maar ze bleef erbij dat het wel degelijk klopte wat ze zei. Gelukkig kwam de koerier net binnen met ons eten.

Omdat Didier na de week health monitoring eindelijk naar kantoor kon gaan (na al die maanden thuis werk), moesten we snel op huizenjacht want vakantie nemen was niet mogelijk aangezien zijn project ook verder blijft lopen. We zijn dan ook direct een hele dag op stap geweest, ontzettend veel compounds gezien. Wat hier opviel was hoe ontzettend groot de huizen allemaal niet zijn. vijf badkamer is zeker geen uitzondering voor een gezin van drie. Uiteindelijk hebben we de knoop doorgehakt en gaan we binnen een aantal weken verhuizen naar de Shanghai Raquet Club. Onze woning zijn ze momenteel nog aan het renoveren. We kijken hier ontzettend naar uit! Na bijna drie maanden op hotel of appartementhotel zowel in Antwerpen en China smachten we naar onze eigen spullen en privacy. Ondertussen zouden onze overige spullen ook in China aangekomen zijn, enkel nog afwachten of deze nog vlot de douane passeren.

Ons Livje is ondertussen ook bezig aan haar tweede week school. En wat doet zij dat geweldig! Zij krijgt volledig les in het Engels en zal vanaf de derde schoolweek ook een uurtje in het Nederlands les krijgen. Na een week komt ze thuis en zegt ze in het Engels waar een tandenborstel voor dient en is Didier niet langer papa maar daddy geworden. Ontzettend lief en schattig om ze die dingen te horen zeggen. En als ouders zijn wij zo ontzettend gezegend met een dochter die overal haar weg vindt en zich zo gemakkelijk aanpast en dat alles met de glimlach doet!

Terwijl Livje op school zat heb ik de kans gegrepen om met een klein hartje naar de kapper te gaan. Zo stonden Chinezen bij mij nu niet bekend om hun geweldige blonde kleuringen. Maar met zoveel schrik ik ben binnen gegaan, met zoveel geluk ben ik weer buiten gegaan! Geweldig vind ik het en ga in de toekomst met plezier naar de kapper hier!

Misschien nog een aantal opvallende zaken die we al zijn tegen gekomen:

• Blijkbaar is het hier een 'ding' om iets te drinken of eten en hierbij ook een dier te 'huren' (bv. konijnen in een winkelwagentje naar de tafel)
• Als je eender welke winkel binnen gaat (bv. kledij), dan zal er steeds een verkoper volgen, zelfs als je probeert duidelijk te maken dat je enkel maar aan het kijken bent
• Enorm lekker eten! Gelukkig meestal met prentjes ernaast om te kunnen kiezen (Didier heeft nog nooit per ongeluk vis besteld)
• 'Mooie' en lekker patisserie is hier wel echt een ding, jammer genoeg ook wel een stuk duurder dan bij ons

Verder beginnen we ook al heel wat mensen te leren kennen. Hierbij is het opvallend dat er veel sociale activiteiten georganiseerd worden vanuit de school van ons Livje. Anderzijds is er ook VLIS (Vlamingen in Shanghai). Hierdoor hebben we bijvoorbeeld afgelopen zondag de namiddag doorgebracht aan het zwembad ergens hoog in een gebouw tussen andere wolkenkrabbers, in het zonnetje (met Duvel, Hoegaarden en Vedett, wat hier blijkbaar de favoriete biertjes zijn vanuit Belgie). En wordt er over twee weken ook een bbq georganiseerd in het consulaat door hen. Als laatste kijken we dan ook uit om te kunnen verhuizen naar onze definitieve woning. We zitten al in de WeChat groepen (dit is een groot ding hier!) van de plaats waar we gaan wonen en ook hier worden enorm veel activiteiten georganiseerd.

Jammer genoeg hebben we ook wat slechter nieuws gekregen. Hoewel we ons hadden voorbereid om de quarantaine in januari nogmaals te doorlopen na de feestdagen, hebben we gehoord dat het enorm moeilijk is momenteel tussen België en China te reizen. Naar België gaan zou geen probleem mogen zijn, maar vervolgens terug geraken is geen zekerheid. Daarom hebben we ook besloten om de feestdagen in China door te brengen, hoe jammer we dit ook vinden.

Als laatste is er nog de bouw van ons huis in België, dit blijft ook gewoon doorlopen. Nadat begin juli de bouwput onmiddellijk vol gelopen was met water, is na het bouwverlof een bemaling geplaatst en staat ondertussen de kruipkelder met grondplaat van de gelijkvloers er al. Dit gaat dus duidelijk zeer snel vooruit. Helaas zullen we waarschijnlijk op geen enkel ogenblik kunnen rondlopen in de ruwbouw, we vertrouwen dus 100% op de opvolging door de papa van Didier.

Tot de volgende update!