Gezinsuitbreiding: Babette en Frank zijn er nu ook bij!

Zoals voorspeld door sommige, is het ritme van de blog al wat aan het zakken. Dit betekent natuurlijk ook dat we onze draai beginnen te vinden in Shanghai en het nogal druk is geworden.

Dus, waar waren gebleven? Tijdens onze laatste update had ons Livje net haar eerste dagen school achter de rug. Ondertussen zijn we al een aantal weken verder en begint haar Nederlands zich wat te mengen met het Engels: "Mommy, waar zijn mijn toys" is geen vreemde zin meer, hoewel we steevast blijven verbeteren en thuis Nederlands praten. Ook een groot verschil met de school in België, zijn haar extra curricular activities ofwel ECAs. Het is de gewoonte hier dat de leerlingen na schooltijd, op school, activiteiten doen. Zo is ons Livje vol enthousiasme begonnen aan ballet en turnen. Helaas kunnen behalve wat balletbewegingen die ze thuis uitvoert, hier niets van zien. We zijn dus benieuwd wat ze daar eigenlijk uitspoken. Ook hebben ze één keer per week zwemmen in de school, wat uiteraard een feest voor haar is.

Ook het school zelf gaat goed. We hebben ondertussen een eerste oudercontact achter de rug en het is duidelijk dat Liv vlot vriendjes heeft gemaakt en goed meedoet in de klas (alleen is ze soms wat koppig). Wat ook leuk is, is dat haar Nederlands gestart is. Hierbij krijgt ze les van een Nederlandse juf, dus ondertussen sluipt er bovenop de Engelse woordjes, ook een aantal typisch 'Hollandse' woordjes binnen, zoals nou mama...

Buiten haar school, is er verder ook nogal wat veranderd. Na een zestal weken, zijn we eind september eindelijk verhuisd naar ons definitief appartement (in totaal hebben we dus een goede 3 maanden op hotel gezeten). Zoals in de vorige blog gezegd, wonen we in SRC. En na de eerste weken kunnen we zeggen dat dit echt een top compound is! Niet alleen worden er elk weekend heel wat sociale activiteiten georganiseerd (bv. Italian night, opening van Livje haar school, etc.), de sportfaciliteiten zijn ook de max! Zo zijn we beiden terug begonnen met tennislessen. Hoewel we in verschillende groepen zitten, hebben we allebei les van James. Ook hier merken we een verschil met tennisles thuis, ze zijn hier enorm eerlijk in hun feedback. Verder zijn we gaan badmintonnen, gaan we regelmatig naar de fitness (jaja, kwestie straks te staan tegen dat onze trouw er ein-de-lijk echt aankomt) en is Leslie volop aan het spinnen.

Over de verhuis zelf, kunnen we gelukkig kort zijn. Dit in tegenstelling tot onze vorige slechte verhuizen de afgelopen jaren. Alles ging de dag zelf enorm vlot: terwijl we de sleutels aan het afhandelen waren, stond de verhuisfirma er al met onze spullen uit België. Ook de levering van de Ikea (ja, ook in China hebben ze gewoon Zweedse balletjes zoals we gewoon zijn en even lekker & goedkoop) kon zonder problemen binnen komen. We waren wel benieuwd welke spullen we nu weer hadden laten opsturen, want ook het inpakken hiervan was al 3 maanden geleden. De grootste uitdaging was misschien nog de spullen uit ons hotel naar ons appartement brengen. Tijdens de afgelopen 6 weken hadden we behoorlijk wat nieuwe spullen voor thuis bij elkaar gewinkeld (bv. glazen, borden, kussens, etc.). Genoeg om 9 grote Ikea zakken te vullen. Het spreekt voor zich dat ons taxibusje hier niet helemaal op voorzien was.

Gelukkig had Didier de week na de verhuis een aantal dagen vakantie (Golden week) en was het weer top. Hierdoor konden we begin oktober nog elke dag naar het zwembad en hadden we echt het gevoel op vakantie te zijn! Dit deed ook echt deugd na alle hotelweken.

Nog een andere mijlpaal, is de aankoop van twee elektrische scooters (ja alles is hier elektrisch). Na een korte testrit, een klein beetje onderhandelen over de prijs, zijn we nu de trotste eigenaars van Frank & Babette. Zij kunnen maximaal 25 km/u (wat sneller is dan onze gemiddelde taxirit naar het centrum) en brengen ons 60km ver! We moesten hier wel nog een nummerplaat voor regelen. Met een bang hartje trokken we dus naar het politiebureau. Na een korte inspectie van de scooter, een weging en wat handgebaren dat we onze scooters zus en zo moesten zetten, mochten we een kantoor binnen. Behoorlijk zenuwachtig, want er was toch een duidelijke taalbarrière, gaven we onze papieren af. Groot was onze verbazing dan ook dat we zonder problemen 10 minuutjes later onze verse nummerplaatjes op de Frank & Babette konden vijzen. Ook frappant was het feit dat Didier wat bekijks had met zijn nummerplaat. Deze eindigt op 800, wat blijkbaar extra veel geluk zou brengen!

Een teken van onze verder gaande integratie kwam dan ook op het moment dat Didier zijn scooter gebruikte om een veel te grote plant en pot te gaan ophalen in de winkel met de scooter. Je moet namelijk weten dat we hier soms scooters zien rondrijden met meer spullen op dan dat we soms in de koffer van onze auto in België konden krijgen. Didier viel dus even wat minder uit de toon als buitenlander op een scooter hier.

Ondertussen hebben we ook ons appgebruik verder uitgebreid tegenover vorige post. We hebben nu de gegevens van onze bakker, zodat we 's avonds onze bestelling kunnen doorgeven en deze dan de dag erna 's ochtends aan onze deur hangt. Ook onze boodschappen doen we gelijkaardig bij Jeffries. Je kan alles bestelling zoals een supermarkt thuis (gericht op Westerse producten) en ergens tussen een uur en een halve dag later komen die spullen thuis geleverd (tot aan de koelkast!). Top keirel die Jeffrey, wel geen idee hoe hij eruit ziet of waar zijn winkel is, maar qualité. Zoals gezegd eten we 80% van de tijd dezelfde dingen als thuis. Je kan dan ook effectief de meeste producten hier ook vinden. De andere 20% eten we lokaal in kleine kraampjes/restaurantjes langs de weg. Dumplings zoveel je kan eten voor 3 euro zijn dan ook geen uitzondering. Jammer genoeg is de rest van het eten wel wat duurder dan thuis, vooral dan melkproducten zijn echt duur (dus wat minder kaasplankjes). Ondertussen is Leslie ook op kookcursus geweest en kan ze ook van nul zelf dumplings maken, wat toch behoorlijk wat werk is.

Verder zijn we ook een eerste keer Covid gevaccineerd en wachten we op onze tweede spuit die ergens aan het einde van de maand zal volgen. Hierbij moeten we vooral de enorm vriendelijke verpleging vermelden die tijdens onze vaccinatie de tijd namen om ons Livje te entertainen met fake pleisters. Zij die ons Livje kennen, weten dat ze nooit genoeg pleisters kan hebben!

Zoals we vorige keer zeiden, hadden we onze ingeschreven voor Chinese lessen. Na een eerste mislukte les (de leerkracht vond dat we maar direct volzinnen moesten kunnen), krijgen we nu elke week les van Phoebe (loashi Phoebe). Zoals verwacht is Chinees echt een uitdaging. De vocabulaire gaat nog ietwat (dit is gewoon blokken), maar de verschillende tonen zijn echt lastig. We kunnen we al onze eerste miniconversaties houden in het Chinees (goedendag, hoe we heten, waar we vandaag komen, etc.). We hebben nu trouwens ook Chinese namen: Leslie heet hier Wei Li en Didier Wan Di.

Nog wat opvallende zaken die we zijn tegengekomen:

• Op een bepaald moment waren we in de Ikea balletjes aan het eten en merkten we op dat er enorm veel bejaarden bij elkaar zaten in het restaurant. Wat blijkt nu, uit een artikel dat we toevallig achteraf lazen, dat de Ikea van Xuhui een gekende hotspot is voor datende bejaarden!
• In ons appartement hebben we rode knopjes op de grond in de muur zitten. Op een blauwe maandag, vond Didier het nodig eens zo'n knopje in te duwen om 10u 's avonds (want hij was nieuwsgierig wat het was). Ondertussen weet hij waar ze voor dienen: ze zijn onderdeel van het brandalarm. Het heeft de techniekers ongeveer een uur gekost om dit terug te resetten.
• In de bar van onze compound hebben we Hoegaarden van het vat, dit is trouwens een vrij typisch bier in Shanghai.