Voilà, twee weken quarantaine, we hebben ze overleefd! Nu kan het tweede deel van ons avontuur beginnen. Maar goed, beginnen waar we vorige keer geëindigd waren: ons quarantaine hotel.

Nadat de eerste schok, van de quarantaine apart te moeten doen achter ons lag, schakelden we over op automatische piloot. Het was van in het begin belangrijk dat ons Livje niet te veel zou merken van onze 'opsluiting, want jawel, dat was het wel degelijk. En de regels waren zeer duidelijk: twee keer per dag kwam er iemand onze temperatuur opmeten (helemaal ingepakt), verder werd er drie keer per dag eten gezet op eens stoeltje aan de deur en als laatste werd er ongeveer elke derde dag een Covid test afgenomen. Het was verder ook absoluut niet toegestaan buiten de kamer te komen. Gelukkig zaten we al snel in een WeChat groep met de manager van het hotel, zodat we onze vragen via deze weg konden sturen (aangezien niemand in het hotel Engels sprak, was WeChat dankzij de vertaal functie een geweldige hulp). Verder kregen we de tweede dag ook een aantal spullen van het werk opgestuurd: koffie, een 4G router (internet is maar matig) en Cola Zero. Voor Didier was dit laatste een hemels geschenk! Ook onze kamers vielen reuze mee. Beide groot genoeg en voorzien van alle moderne comfort (helaas geen bad).

Dan over het eten. De eerste dagen viel voor ons het eten goed mee, nieuwe smaken & groenten. Anderzijds is ons Livje geen al te grote fan van dingen proeven die ze niet kent. Dus in het begin waren de meeste dingen voor haar 'vies'. Gelukkig hadden een aantal collega's hiervoor gewaarschuwd en hadden we voldoende droge voeding bij om haar gelukkig te houden op de lastige momenten. Het ontbijt steevast uit een twee omeletten, een hard gekookt ei, groentjes, kip, een soort van broodjes en een 4-tal stukken fruit (in China houden ze van eieren). Daarbovenop werden we nog voorzien van melkjes en yoghurt. Deze hoeveelheden werden ons ook voorzien tijdens de lunch en het avondeten. Dit bestond vaak uit balletjes, kip, vlees, groentjes, tofu aangevuld met rijst of noedels. Tijdens de lunch kregen we bovenop het Chinese eten ook een meer westerse maaltijd, namelijk een hamburger en een slaatje. Bovenop dat alles ook extra fruit. Dus zo verzamelde we per dag soms een 10-tal stukken fruit. Geen idee wie in dit hotel zulke porties kan op krijgen! Zo waren we dan ook vaak beschaamd om ons 'zakje' bijna gevuld terug te moeten buitenzetten, wanneer ze het afval kwam ophalen. Tijdens het eten belden we ook met elkaar. Op die manier zaten we toch met ons drietjes aan tafel.

Beide probeerden we van in het begin een dagritme aan te houden om alles zo vlot te laten verlopen. Dit was zeker de eerste dagen lastig door de Jetlag, waardoor we beiden vaak pas om 6u echt in slaap vielen. Na het weekend begon Didier met werken, dus werd zijn ritme door de agenda bepaald en hadden Liv en ik een vaste routine. Zo bestond onze voormiddag uit dansen op de liedjes van K3, gooien en shotten met de bal (ja dit gaat ook in een hotelkamer), tekeningen en kettingen maken en 'sporten'. Dit laatste was voor mij wat oefeningen doen en voor Livje betekende dit zoveel mogelijk op en af het bed springen en liefst zo ver mogelijk of de yoga oefeningen uit de Berenklas herhalen. Na het middageten wilde ze dan graag een treintje maken met haar knuffels. Gelukkig waren we voorzien en hadden we een koffer vol knuffels meegenomen (ik ben benieuwd wat de douaniers op de luchthaven dachten toen haar koffertje op scherm passeerde). In de namiddag deden we vaak samen een dutje en daarna konden we vaak bellen met familie, waar het dan ochtend of middag voor was. Ook moesten haar dino's dan steeds gewassen worden. Kraan open, dino's in de wasbak en ze was een uurtje zoet om daarna af te sluiten met wat 'tablet' te kijken.

Dus fast forward, 13 dagen later, zijn we terug aan het inpakken voor onze volgende etappe: Shanghai. We kijken hard uit om naar het 'andere China' te gaan (Liv haar woorden). Dan kunnen we eindelijk terug buiten, hetzij nog met heel wat restricties, aangezien we nog geen 'groene code' hebben en dus nog een week in health monitoring moeten. Maar toch, samen zijn en een wandelingetje doen, zal al heel wat zijn!

Tot de volgende update!

Een blik in onze quarantaine ;-)