Laatste dagen in België en de eerste in China.

De laatste dagen voor ons vertrek naar China zijn nog enorm druk. Enerzijds willen we nog afscheid kunnen nemen van familie en vrienden op een Covid-veilige manier, dus gaat het van de ene plaats naar de andere. Anderzijds, moeten nog heel wat formaliteiten in orde worden gebracht. Hierbij bezorgt vooral de groene health code die we moeten ontvangen om op het vliegtuig te mogen stappen voor heel wat nervositeit. Pas 4u voor ons vertrek zijn we zeker dat we ook effectief het vliegtuig mogen opstappen. Verder zijn we ook tot het laatste ogenblik bezig onze koffers in te pakken, waarbij we zelfs nog 2 extra koffers moeten gaan kopen om alles mee te krijgen. Maar goed, alles past!

Hiermee zijn we helemaal klaar om ons avontuur aan te vatten! Zaterdagochtend gaan we met veel te veel koffers naar de luchthaven van Zaventem, waar we nog het laatste afscheid nemen van de ouders om vervolgens de luchthaven binnen te stappen. Aangezien Liv nog maar een keer gevlogen heeft toen ze nog geen jaar oud was, is alles vooral voor haar enorm spannend en interessant. "Mama, papa, kijk daar staat het vliegtuig! China is open!", herhaalt ze meerdere keren, maar zoals we nog zullen zien is China nog niet helemaal open voor ons.

De vlucht zelf gaat vlot vooruit, geen last van turbulentie, genoeg films om ons en Liv te entertainen. Jammer genoeg slaagt niemand er in om langer dan 2u te slapen. Hierdoor komen we zondag ochtend lokale tijd ook uitgeput aan in Xi'an, ons eerste contact met China! Na de nodige formaliteiten (covid testen en Visa controle), zijn we klaar voor de volgende etappe in onze reis: de busrit naar het quarantaine hotel. Aangezien WeChat Pay niet werkt met onze Belgische bank, konden we de busrit niet betalen (dit is blijkbaar de enige wijze om dit te doen, zelfs onze Chinese Yuan konden we hiervoor niet gebruiken). Gelukkig, kon de HR collega dit van op afstand voor ons betalen, anders had dit echt nog een uitdaging geweest. Het is dus duidelijk dat we zo snel als mogelijk WeChat helemaal in orde moeten brengen, zodat we zelf kunnen betalen!

Gelukkig zijn er ons al collega's uit Antwerpen voor gegaan, waardoor we een basis idee hebben wat nu volgt, want niemand in de luchthaven praat vlot Engels (opvallend genoeg wel iemand die vlot Frans kon praten, wat ons ook al een heel eind op weg hielp). In ieder geval is het duidelijk dat we onze koffers moeten verzamelen en op de bus zetten. Hierbij wordt het nadeel van onze vele koffers direct duidelijk, we hebben echt veel te veel meegenomen op het vliegtuig! Het is een grote uitdaging om dit allemaal op de bus te krijgen. Hierna vertrekt de bus vol geladen naar het quarantaine hotel in Xi'an zelf. Zoals gezegd, hebben we geen flauw idee naar waar we rijden en hoe dit hotel er uit zal zien. Eenmaal aangekomen, worden onze koffers ontsmet en kunnen we één voor één binnen om 'in te checken'. Helaas loopt ook dit niet van een leien dakje. De eerste grote tegenvaller komt wanneer het duidelijk wordt dat we de 14 dagen quarantaine gescheiden zullen moeten doen. We hadden hier ergens wel rekening mee gehouden, maar dit kwam toch echt wel binnen... Zolang hebben we elkaar nog nooit niet echt gezien. Ook wanneer we willen betalen met onze Belgische kaarten, blijkt dit opnieuw niet te werken. De Chinese dame maakt ons duidelijk via de vertaal functie van WeChat (geweldig dat dit bestaat!) dat dit a) niet zal werken en b) of we familie hebben in China dit ons hierbij kan helpen. Gelukkig kan ook hierbij de HR collega ons uit de nood helpen. We tekenen een blad af waarbij we plechtig beloven dat het werk deze kost zal betalen en ontvangen onze kaarten.

Hierbij splitsen we nog snel de laatste spullen uit onze koffers, nemen we afscheid van elkaar en gaan we naar onze kamers om aan onze 14 daagse 'retraite' te beginnen.